12 dni anime 2017 - 2. Stay cool, it's never really what it seems

O tym, że jeśli dam radę w tym roku wyrobić się z dwunastoma dniami, to znajdzie się w nich miejsce dla ACCA 13, wiedziałam już w połowie marca. Wahałam się tylko, o którym z dwóch momentów napisać - czy o końcówce odcinka dziewiątego, która ostatecznie przypieczętowała moją miłość do tego anime i dała mi OTP tudzież piękny nowy okaz do kolekcji ulubionych szuj i sukinkotów, czy może o punkcie kulminacyjnym całej serii. W końcu wybrałam ten drugi, który jest bardziej rozbudowany i zawiera więcej postaci. W tym Mauve.

O taaak, Mauve. Przez większość serii jakoś specjalnie za nią nie przepadałam, co prawda podobało mi się, że pojawia się taka rozgarnięta, kompetentna babka, ale nie pałałam do niej szczególnym uczuciem. W zasadzie nawet specjalnie nie poświęcałam jej uwagi, za bardzo byłam zajęta Grossularem, Jeanem, Lottą, Liliumem i w sumie całą resztą ważniejszych postaci.
A potem nadszedł moment kulminacyjny, zdawałoby się, że moja ulubiona szuja wygrała, z sukcesem przeprowadza swój plan i trzyma w rękach wszystkie karty, występuje na środek, widać, że już zaczyna się pławić w triumfie... I w tym momencie wkracza Mauve, z wdziękiem te karty przejmuje i rozgrywa po swojemu. Rozkapryszone książątko dostaje do myślenia, ACCA pozostaje filarem spokoju w kraju, pogłoski o zamachu stanu rozpełzają się po kościach i wszyscy mogą dalej spokojnie żyć. Oczywiście oprócz ludzi, którzy przewrót faktycznie planowali, bo oni mają związane ręce i mogą tylko patrzeć w desperacji, jak grunt usuwa im się spod nóg. Niezależnie od tego, że jeden z przegranych to mój ulubiony bohater tej serii, niesamowicie przyjemnie było na to wszystko patrzeć. Fakt, może obiektywnie trochę nawet za gładko to wszystko poszło, za różowo skończyło dla prawie wszystkich i nawet pewnym niedoszłym mordercom ostatecznie łatwo wybaczono, ale z drugiej strony trudno by było oczekiwać czegokolwiek innego od takiej uroczej historii. Nawet spodziewałam się czegoś w tym stylu, ale nie aż tak ładnie zaplanowanego i satysfakcjonującego.
Natomiast Mauve jak wyszła przejąć kontrolę nad sytuacją tak z marszu została moją ulubioną bohaterką sezonu zimowego, a bodajże i całego roku. Już kiedyś to pisałam, ale dajcie mi więcej takich kobiet w anime <3

A w zasadzie jak już o ostatnim odcinku piszę, to wspomnę jeszcze o jednym takim drobiażdżku - w ostatniej rozmowie z Mauve Jean mówi, że jego uczucia pozostaną nieodwzajemnione. Rzecz w tym, że w takim momencie i kontekście, że nie bardzo wiadomo, czy się właściwie bidulek kocha w Mauve, czy w Grossularze, i obie opcje mają sens ^^

~*~*~

Ale jutro już zdążę przed północą, serio xD