12 dni anime 2017 - 6. Ten kamerdyner chyba już zmierza do końca

Teoretycznie to dwanaście dni anime, więc dzisiaj dla odmiany mangowo xD Co prawda poziom mojego czytelnictwa mangowego i nie tylko w tym roku był niezbyt wysoki, delikatnie rzecz ujmując, ale za to pierwszy raz zaczęłam być z jakąś wydawaną serią na bieżąco. I natychmiast tego pożałowałam, kiedy zaczęłam wyczekiwać na następny miesiąc i nowy rozdział, ale w sumie wiedziałam, w co się pakuję, więc narzekać nie mogę.

Chodzi konkretnie o Kuroshitsuji. Była to jedna z pierwszych mang, jakie kupiłam, więc mam do niej wyjątkowy sentyment. Co prawda kiedy po latach odświeżyłam początek mnie odrzucił, ale kiedy się przemogłam i zaczęłam czytać dalej z czasem historia wciągnęła mnie jak dobry odkurzacz, tak że nawet w końcu nabyłam parę tomików polskiego wydania. Niestety, akurat mniej więcej w tym momencie skończył się w nich arc z Zieloną Wiedźmą (mój drugi ulubiony po Titanicu z zombie Campanii), a zaczął - z j-popowymi gwiazdkami. Chyba nie jestem jedyną osobą, która w tym momencie musiała szukać szczęki w piwnicy i zaczęła zadawać pytania egzystencjalne typu "quo vadis, pani Toboso?". Całe szczęście okazało się, że odpowiedzią jest "w dobrym kierunku", bo gwiazdki okazały się tylko preludium do czegoś znacznie większego - i związanego z przeszłością Ciela.

Co prawda mnie akurat długotrwałe odejście od tego, co miało być główną osią fabularną, nie przeszkadza (tym bardziej, że te wszystkie arki po drodze były imo naprawdę fajne i każdy coś wnosił do fabuły), ale fakt faktem, że gdyby to jeszcze dłużej przewlekać mogłoby się zrobić nieciekawie z jakością. Dlatego dobrze, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że manga wchodzi w etap finalny. Ginie ważna postać drugoplanowa (i to jak, i to jaka lubialna, chlip chlip ;_;), najsłynniejsza fanowska teoria okazuje się prawdziwa, wreszcie zbliżamy się do poznania prawdy o Tamtym Dniu *odgłos grzmotu w tle*... Dobra, zbliżamy się tak od jakichś czterech miesięcy i nadal w sumie niczego konkretnego nie wiemy, noale zawsze można mieć nadzieję, że może tym razem (no właśnie, już bliżej niż dalej do grudniowego rozdziału!).

Z drugiej strony, chociaż cieszę się, że prawdopodobnie już niedługo koniec, jakoś tak nieswojo mi z tym. Na samym początku, kiedy pierwszy raz sięgnęłam po Kurosza, nawet jeszcze jakoś nie bardzo ogarniałam, że manga może nadal wychodzić, i byłam pewna, że już jest skończona. Potem jakoś, nie pamiętam już, jak i kiedy, dowiedziałam się, że jednak wcale nie, i od tego czasu jakoś tak fakt wychodzenia nowych rozdziałów tej serii był dla mnie taką oczywistą oczywistością, czytałam czy nie czytałam, one gdzieś tam się pojawiały. Dziwnie pomyśleć, że tych nowych rozdziałów może już kiedyś nie być. Tym bardziej, że wtedy zostanie już tylko czytanie całości od początku. Albo oglądanie anime (tych nowych i dobrych, oczywiście; mam nadzieję, że zapowiedzą jakoś niedługo ekranizację kolejnego po Book of Atlantic arcu).

~*~*~

No i jesteśmy na półmetku, fanfary proszę, skoro już zaszłam sześć razy dalej, niż się spodziewałam xD A dzisiejszą notkę jakoś tak podejrzanie łatwo i szybko mi się skrobnęło, przywykłam do pisania czy jak...